"Nad przeszłością można medytować, przyszłość trzeba tworzyć"
Z karty historii
Mieszkańcy Murowanej Gośliny od najdawniejszych lat trudnili się rzemiosłem i handlem. Najliczniejszą grupę stanowili szewcy, krawcy, garncarze, sukiennicy, płóciennicy, rzeźnicy, piwowarzy, były też olejarnie, gorzelnie i cegielnie. Utrzymywali oni już wówczas miasto. Właściciel Murowanej Gośliny Melchior Gurowski od 1713 roku zaczął sprowadzać różnych rzemieślników, dlatego też za czasów jego dziedzictwa Murowana Goślina doszła do dość dobrego bytu i zamożności. Właściciel ten w 1763 roku nadał Prawo Cechu Garncarskiego, które podpisało na pergaminie 24 braci mistrzów. Już wtedy prawo to nakładało na rzemieślników obowiązek uczciwej produkcji, zakaz sprzedaży wyrobów złej jakości, godziwość ceny, uczenie uczniów, wyzwalanie terminatorów i czeladników, o stanowieniu, majstrów i wydawaniu uprawnień do zakładania warsztatów. Prawo to określało obowiązek świadczeń na rzecz miasta w naturze i pieniądzach oraz świadczeń na rzecz obrony przed "czerwonym kurem". Sławetni cechmistrze byli racjami miasta i o dobre imię miasta i mieszczan stali.
W ciągu dziejów rzemiosło przechodziło różne wzloty i upadki, zawsze jednak było grupą prężną, dynamiczną i elastyczną, która potrafiła rozwijać i skutecznie pracować nawet w trudnych warunkach. W okresie międzywojennym rzemiosło zaczęło się rozwijać, jednak w czasie okupacji czynne były tylko nieliczne warsztaty. Po wojnie powstawały nowe zakłady rzemieślnicze, w których szkolono uczniów, by zasilić kadrę rzemieślniczą. Początkowo rzemieślnicy należeli do Rzemieślniczej Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu Branży Ogólnej w Obornikach, która w 1956 roku została rozwiązana. Dlatego też mistrz stolarski Jan Twaróg postanowił walczyć o utworzenie spółdzielni w Murowanej Goślinie.
Powstał komitet założycielski w składzie: Jan Twaróg, Sylwester Janowiak, Franciszek Jaśmiński. Walka o utworzenie spółdzielni nie była łatwa, jednak wszelkie trudności zostały pokonane i załatwienie wszystkich formalności uwieńczone zostały sukcesem i tak 10 grudnia 1957 roku powstała Rzemieślnicza Spółdzielnia Zaopatrzenia i Zbytu Branży Drzewnej.
Założycielem jej było 27 rzemieślników. Pierwszy Zarząd stanowili: Seweryn Nowak, Franciszek Jaśmiński i Józef Orzechowski. Natomiast pierwszą Radę Spółdzielni: S. Prus, Sylwester Janowiak. Członkowie: J. Twaróg, Ludwik Twaróg, Leon Grefling i Feliks Pol.
Seniorzy działający w Zarządzie i samorządzie spółdzielni doszli do wniosku, że wymagań goślińskiego rzemiosła nie była w stanie zabezpieczyć dotychczasowa jednostka nadrzędna jaka był Cech Rzemiosł Różnych w Obornikach. Rzemieślnicy z Murowanej Gośliny i Skoków 13 listopada 1981 roku podjęli uchwałę o utworzeniu cechu dla obu miast z siedzibą w Murowanej Goślinie. Załatwianie formalności nie było proste, ani łatwe. Jednak przedstawiciele goślińskiego rzemiosła nie poddawali się, byli nieugięci odwołując się do wyższych instancji. Droga do celu była długa i ciernista, ale upór i silna wola w działaniu p.p. Jana i Apoloniusza Twarogów uwieńczona została sukcesem ku zadowoleniu braci rzemieślniczej. Cech Rzemiosł Różnych w Murowanej Goślinie powstał 1 kwietnia 1981 roku.
Pierwsze Walne Zgromadzenie odbyło się 16 maja 1981 roku po prawie wiekowej przerwie (pierwsze zebranie Cechu Garncarskiego było w 1887 roku). Przewodniczącym tegoż bardzo ważnego w historii naszego rzemiosła zgromadzenia był nieobecny już wśród żywych znakomity mistrz malarski, wielce zaangażowany społecznie Adam Stern.
Na tymże zebraniu wybrano władze cechowe. Starszym Cechu jednogłośnie został Jan Twaróg – mistrz stolarski, twórczy i bardzo aktywny działacz społeczny. Efekty jego inicjatyw i czynów widoczne są w każdym zakątku naszego środowiska. To właśnie z jego inicjatywy w 1968 roku powołany został Komitet Budowy Domu Rzemiosła. Droga do budowy była jednak bardzo długa. Budowę rozpoczęto 15 czerwca 1983 roku, a 6 października 1986 roku pracownicy administracji Spółdzielni i Cechu wprowadzili się do nowych, pięknych pomieszczeń biurowych. Budynek ten powstał tylko i wyłącznie z czynów społecznych naszego rzemiosła - posiada tutaj swoją cegiełkę każdy rzemieślnik.
Do wszystkich osiągnięć przyczynili się ludzie, ich mądrość, ofiarność i zaangażowanie. Seniorzy rzemiosła utorowali drogę młodym, zarazili ich swoją pasją i przekazali w ich ręce ster twierdząc „że z naszych czynów i z naszej zasługi , korzystać będą znów następcy nasi” (A. Asnyk).
Cech postawił sobie za cel służenie ludziom, rzetelne wykonanie obowiązków przez zrzeszonych rzemieślników, wpajanie młodzieży kultu pracy oraz integrację rzemieślników poprzez działalność kulturalno-oświatową.